Ég er á AOL neti núna... free trial í þrjá mánuði... nota það til að brúa bilið þar til ég fæ módemið mitt. Á AOL netinu var notendanafnið Bryndís upptekið. Gott og vel. En líka BryndísN!!! OG Sidnyrb!! OOOOG Neslein!! Það er engin önnur Bryndís N í heiminum... held ég... kannski er það doppelgangerinn minn, eða einhver Bryndís Nína Jónsdóttir. Eða Bryndís Nikulásdóttir... getur einhver tékkað á þessu því gæran stal nikkinu mínu... nú er ég Ofurstelpa, mér finnst það líka ágætt.

Hérna í Bretlandi er til skyndibitakeðja sem heitir Choky Chicken... og ekki nóg með það þá er slagorðið fyrir keðjuna: Choky Chicken, he's dying to feed you!
Jæja, þeir eru ekkert ef ekki hreinskilnir...
He he, þetta hlýtur að vera besta slogan evvvööööör. Eða versta. Get ekki alveg ákveðið mig. Sko, það er deffinitely kúl en selur það? Hmmm. Örugglega bara nötturum eins og mér.

Kann orðið illa við að gagnrýna grein Dantos því allar heimildirnar mínar gera soldið mikið af því... einn kallar hann höfund frægu stefnunnar: Art is what Wise Men say it is...
Þetta snýst um art vs. artifact deiluna, sko... þetta er fyrir Anthropology of Art. Af hverju er ég að stressa mig svona á þessu? 1000 orða ritgerð sem gildir ekki einu sinni sem einkunn... Kostas er búinn að fríka mig geðveikt upp á þessu, hann byrjaði að skrifa fyrir tveimur VIKUM eða eitthvað.

Sjónvarpið í eldhúsinu kallar á mig. Bryndíííís, ég hef saaaaaaknað þííííín... kooooooomduuuu...
Hef komist að því að það sem mig vantar í kvikmyndagúrúskap get ég auðveldlega bætt upp með sjónvarpsgúrúskap. Sem mér finnst alveg flott, svona pó-mó fílingur yfir því. Right.
Æ, verð að fara að sofa. Fer til Brighton í fyrramálið. Cheerio.

Halló. Netið mitt er búið að vera í algjöru hakki. Pantaði breiðbandið um daginn og, jújú, virgin.net var nú ekkert lengi að aktívera það... verst að þeir hafa ekki ennþá sent mér módemið!! Urrg... Það ku þó vera á leiðinni. Nú er ég í ritgerðarsmíðum (hrollur) og þarf að gera summary og gagnrýni á grein eina... í 1000 orðum. Bara summary-ið er 350 orð hjá mér (200 orðum minna en hjá Kostasi, nanananabúbú) og þá á ég eftir að skrifa gagnrýnina... sem ég gæti skrifað í 5000 orðum. Erfitt að skrifa stutt! Klára þetta (vonandi) í kvöld... á að skila á föstudaginn... :-(

Núna er London Film Festival búið að vera í gangi og hef ég farið á tvær myndir (báðar danskar, haha) með Önnu, hinni hálfþýsku og hálfsænsku bekkjarsystur minni. Fyrri myndin var Brödre eftir Susanne Bier og var hún alveg ofsalega góð, alveg hreint afskaplega, og ekki spillti fyrir að eftir myndina sátu þær Susanne og samstarfskona hennar pródúserinn fyrir svörum. Og í gær fór ég svo með Önnu og Jack (aka Jessica) að sjá Lad de sma börn... leikstýrða af Papriku Steen (leikkonunni góðkunnu)... held hún hafi verið sýnd á Íslandi um daginn. Mikið er ég hrifin af dönskum myndum, það er kannski Nielsen blóðið, haaa... haha...

Helgin leið svo bara í rólegheitum (ég og Sólrún að liggja yfir dvd... ) og svo elduðu Saira og Masuma pakistanskan mat oní okkur Sólrúnu... voða næs. Og í gær eldaði Saira svo ofan í alla barasta aftur! Jamm. En á fimmtudaginn ætlum við Sólrún að elda. Þetta verður svona skiptiprógram sko...

Á morgun fer ég til Brighton að hitta Arnar og Fríðu! Ég hlakka afskaplega til, ætla að fá lánaða vídjókameru og taka með... það er nú aldeilis kominn tími á að maður bregði sér aðeins út úr borginni að hitta góða vini og Brighton ku að auki vera afar fögur.

Létum loksins vera af því að kaupa sjónvarp í eldhúsið! Jei!! Með vídjói! Jei! Það hafa náttúrulega allir dvd spilara í tölvunum sínum sko, og bókasafnið á alveg þúsundir á þúsundir ofan af vídjóspólum... Og núna get ég horft á fréttir, fréttir!! Ég, Saira og Sólrún töltum útí Currys og bogruðum með kassann heim... karlmennin hérna í íbúðinni eru eiginlega engin karlmenni. Ekki einn bauðst til að aðstoða... Og ég sem hélt að erlendir karlmenn væru svoddan sjentílmenni... (ergo ekki búið að segja þeim að konur geti virkilega borið þunga hluti og opnað hurðar ennþá) greinilega ekki... ekki það að við höfum ekki valdið þessu, enda kvenskörungar miklir...

Halló. Netið mitt er búið að vera í algjöru hakki. Pantaði breiðbandið um daginn og, jújú, virgin.net var nú ekkert lengi að aktívera það... verst að þeir hafa ekki ennþá sent mér módemið!! Urrg... Það ku þó vera á leiðinni. Nú er ég í ritgerðarsmíðum (hrollur) og þarf að gera summary og gagnrýni á grein eina... í 1000 orðum. Bara summary-ið er 350 orð hjá mér (200 orðum minna en hjá Kostasi, nanananabúbú) og þá á ég eftir að skrifa gagnrýnina... sem ég gæti skrifað í 5000 orðum. Erfitt að skrifa stutt! Klára þetta (vonandi) í kvöld... á að skila á föstudaginn... :-(

Núna er London Film Festival búið að vera í gangi og hef ég farið á tvær myndir (báðar danskar, haha) með Önnu, hinni hálfþýsku og hálfsænsku bekkjarsystur minni. Fyrri myndin var Brödre eftir Susanne Bier og var hún alveg ofsalega góð, alveg hreint afskaplega, og ekki spillti fyrir að eftir myndina sátu þær Susanne og samstarfskona hennar pródúserinn fyrir svörum. Og í gær fór ég svo með Önnu og Jack (aka Jessica) að sjá Lad de sma börn... leikstýrða af Papriku Steen (leikkonunni góðkunnu)... held hún hafi verið sýnd á Íslandi um daginn. Mikið er ég hrifin af dönskum myndum, það er kannski Nielsen blóðið, haaa... haha...

Helgin leið svo bara í rólegheitum (ég og Sólrún að liggja yfir dvd... ) og svo elduðu Saira og Masuma pakistanskan mat oní okkur Sólrúnu... voða næs. Og í gær eldaði Saira svo ofan í alla barasta aftur! Jamm. En á fimmtudaginn ætlum við Sólrún að elda. Þetta verður svona skiptiprógram sko...

Á morgun fer ég til Brighton að hitta Arnar og Fríðu! Ég hlakka afskaplega til, ætla að fá lánaða vídjókameru og taka með... það er nú aldeilis kominn tími á að maður bregði sér aðeins út úr borginni að hitta góða vini og Brighton ku að auki vera afar fögur.

Létum loksins vera af því að kaupa sjónvarp í eldhúsið! Jei!! Með vídjói! Jei! Það hafa náttúrulega allir dvd spilara í tölvunum sínum sko, og bókasafnið á alveg þúsundir á þúsundir ofan af vídjóspólum... Og núna get ég horft á fréttir, fréttir!! Ég, Saira og Sólrún töltum útí Currys og bogruðum með kassann heim... karlmennin hérna í íbúðinni eru eiginlega engin karlmenni. Ekki einn bauðst til að aðstoða... Og ég sem hélt að erlendir karlmenn væru svoddan sjentílmenni... greinilega ekki... ekki það að við höfum ekki valdið þessu, enda kvenskörungar miklir...

Alltaf nóg að gerast í Lundúnarborg.
Fór á The Album Leaf tónleika í gær, þeir voru mjög, mjög góðir. Fór með Sólrúnu og Helgu, stelpu sem er að læra myndlist hérna í Goldsmiths. Ég setti inn myndir af tónleikunum, þeir eru undir Skólinn hér til hægri...
Og í dag fór ég í bíó. Neitaði að trúa Sairu um að Bride and Prejudice væri léleg mynd, hélt kannski að vegna þess að hún er frá Pakistan væri hún of nálægt menningunni til að fýla svona... boy did I get it wrong. Myndin var hrææææðileg. Aðalleikkonan (i.e. Elizabeth Bennett) var svo léleg að hálfa væri nóg. Hún var svona svipuð týpa og Denise Richards, sem gefur svolítið til kynna hversu slæmt það var. Svo var endalaust af söngatriðum, kannski ekki skrítið í Bollywood mynd, but christ! Gurinda Chadha gerði Bend it like Beckham og svo spýr hún ÞESSU út úr sér?? Hrollur, hrollur. Og ég sem var búin að hlakka svo afskaplega mikið til að sjá þessa mynd. Sniff. Eiginlega hló ég reyndar soldið oft, en það var bara af því þetta var svo hallærislegt!!!

Hey, klára ég, veistu hvað ég gerði!? Ég gerði við vesælu litlu sturtuna mína! Núna get ég verið hrein! Núna er sturtan mín næstum því bara lúxus nuddsturta! Mikið var ég sniðug. Og allt með einni sikkerhedsnælu. Svei mér þá. Regular McGiver. Núna þarf ég ekki lengur að fylla bala með vatni fyrir sturtu til að skola hárnæringuna úr lubbanum. Haha.

Hey, Rory úr Gilmore lék pínu hlutverk í Bride and Prejudice, haha! Velkomin sýn. Kannski ég reyni að nálgast nýju Gilmore seríuna á ólöglegan hátt þegar ég fæ langþráða breiðbandið... hmmm... Nei, djók. Geri aldrei neitt ólöglegt. Nema stundum að tala í gemsa í bílnum. En mér finnst að það ætti að vera allt í lagi þegar maður er á sjálfskiptum... :-S

Djöfull. Ég ætla að hætta að tala. Ég er búin að komast að því að fólk gerir engan greinarmun á kaldhæðni og bláköldum raunveruleika þegar ég á í hlut. Gerði samnema minn alveg fjúríús áðan þegar ég lýsti myndinni The Nuer sem þreytandi, sökum alls baulsins. Ég væri ekki að meta listrænt gildi blablalbaaaa. Aaaarrrg! Ég VEIT! Ég meina ekkert allt sem ég segi, ef ég meinti allt sem ég segði væri ég bara stórkostlega undarleg manneskja. Enn undarlegri manneskja. Veidiggi. Urrrg. Og það var slatta mikið af bauli í myndinni, hún var um ættbálk sem átti kýr. Fullt af þeim.
Svo horfði ég á smá Rouch og núna er ég að lesa... lesa og ekki lesa... geisp... er eiginlega meira að blogga núna, sillí ká er ég, haaaa? Og hlusta á Pavement og Billy Idol og Norah Jones og Joy Zipper.

Ef þú værir hestur, hvernig hestur værirðu? Ég væri örugglega svona loðinn dráttarklár, þessir með loðnu risuvöxnu fæturnar... haha!
Eeeen, ef þú værir fugl? Ég vildi halda að ég væri hrafn... en ef við eigum að vera fullkomlega hreinskilin hérna er ég nú ekkert klárasti fuglinn í Birds og svo gæti þetta alætudæmi farið soldið illa með mig... glysgirnin ætti þó vel við.

Hey, fór líka á Portobello markaðinn með Steinunni og hinni hálfþýsku, hálfsænsku Önnu. Það var stemming að vanda og ég keypti mér fyrirtaks skólatösku, Emily the Strange skólatösku... og líka ódýrt naglalakk... ég get alltaf keypt naglalökk... oh, well... Myndirnar ættu allar að vera komnar inn, ég setti þær nýju eiginlega allar undir Gesti og gangandi... nenni ekki að hafa þessa arbitrary flokkun... ætti kannski bara að setja þetta allt undir sama hattinn... hmmm... any comments? Fólk er alveg hætt að kommentera á neitt sem ég skrifa. :-( Er það út af stafsetningarvillunum? Any comments?

Bush og Blair upp í rassinn á þér. Þetta öskraði fólk í dag, eða einhverjar álíka útgáfur. Ég fór með Agli, Kostas og Sólrúnu að mótmæla veru herliða í Írak, með smá samblandi af frelsum Palestínu. Við gengum alveg frá Russell torgi og svo krókaleið í tvo tíma til Trafalgar torgs, og þetta er sko pró fólk í mótmælagöngum, ha ha hæ. Stórir hópar frá Grikklandi, Frakklandi og guð má vita hvað. Svaka stemming. Ég keypti mér barmmerki og bol sem stendur á Frelsum Palestínu á ensku og arabísku. Eða allaveganna á ensku. Kannski stendur bara eitthvað aaallt annað á arabísku. Er núna að downloada myndunum í tölvuna mína og ætla að smella nokkrum inn á netið. Steinunn fór snemma í morgun og því er ég aaalein í herberginu mínu núna. Það var voða notalegt að fá svona heimsókn að heiman. En í þessari viku ætla ég að verða afskaplega dugleg að læra.

Hulló, nú er kominn laugardagur, skal ég segja þér. Steinunn vinkona er í heimsókn og við ætlum á Portobello og svo kannski á British Museum. Í gær fór með Steinunni, Sólrúnu, Sairu og Vicky að sjá Strike eftir Eisenstein (hentaði afskaplega vel, það var Eisenstein vika í einum kúrsinum mínum...) við undirleik Yo Yo Mundo... myndin var snilld en tónlistin, tja, svona lala bara... Núna er European Social Forum í gangi og borgin er undirlögð litlum vinstri grænlingum á evrópska vísu svo og þúsundir annarra hópa og baráttufólks. Það verða risavaxin mótmæli á Russell Square á morgun klukkan eitt gegn stríðinu í Írak, ég ætla sko að fara. Jei! Gung ho alveg... Egill er núna líklegast lentur og er Sólrún í skýjunum. Hmmm. Hvað fleira get ég sagt... hmm. Tók Dr. Strangelove á bókasafninu... vídjó/dvd safnið á bókasafninu er svolítil snilld.

Þrífa-þreif-þrifum-þrifið.
Hvernig fór ég að því að skrifa þreif með ufsiloni? Þetta er alveg skelfilegt. Biðst forláts.
Eins og þú sérð er ég búin að koma mér upp myndasíðu með myndum sem ég tek á símanum mínum, ergo ef til vill ekki bestu gæðin... en þó. Ha. Þetta er ekkert slor. Þannig séð. Síminn minn getur allt.

Fór á Horniman safnið í dag með bekknum. Þarna var líka sex ára bekkur í bekkjarferð og annar fjórtán ára bekkur. Fór svo á National History Museum með Nöfnu, Manga og Hlölla. Og var svo búin í löppunum. Æjæj, greyið lappirnar mínar. Samanþjappaðar. Ég hef örugglega minnkað í dag. Um svona þrjá sentímetra. Ef ekki meira. Örugglega meira. (Hvað ertu þá, 197 cm, spyrja gárungar en nei, segi ég nei, ég er ekki tveir metrar á hæð, það er bara skugginn minn sem er svona stór, eða ef til vill persónuleikinn sem er kannski bara haldinn ofvexti í beinum sem orsakast af æxli/heilaáverka, svo hann verður eins og Jóhann risi eða gaurinn þarna í fyrrum Júgóslavíu, ekki vegna þess að hann sé svo mikill og merkilegur (persónuleikinn þá), hann er bara hávaxinn, ekkert meira. Ósköp venjulegur í sjálfum sér, en ég sjálf er ekki nema 177,5 cm á hæð og hef þó margoft reynt að teygja mig upp í 178 því það er eiginlega flottari tala)(Sumsé, ef ég hef í raun og veru minnkað ætti ég að vera 174 og hálfur, en þá væri ég pínkuponsu)

Afskaplega er ég þreytt. Verð að lesa mikið, mikið á morgun og horfa á Vertov og Rosselini. Klára núna lakkrísteið mitt (þegar ég var lítil og las fimmbækurnar og ævintýrabækurnar þá velti ég því oft fyrir mér hvort maður segði te-ið eða teið, svona eins og skeið)(og líka hvernig maður ætti að bera fram lagsi (lagsi, stytting á lagsmaður) LaXi eða Lachsi)

Með frænku fékk ég flottan stuttermabol og peysu frá múttu minni (hvort tveggja afar flott sem og nytsamlegt) og ýmsan fatnað... nú hef ég úlpu og verður ekki kalt. Lít út eins og vaselíndolla í kjúklingabúi, en verður ekki kalt.

Jæja, lagsi, nú er ég farin í háttinn...

Halló. Mikið var ég nú dugleg um helgina. Ég fór á bókasafnið og náði í mestallt sem ég þarf fyrir vikuna og þreyf baðið... svo fór ég á ballettinn, fór á Merce Cunningham flokkinn sýna í Barbican við tónlist eftir Sigurrós og Radiohead. Það var ofsalega flott. Svo þutum við Sólrún heim til mín því Saira var búin að bjóða öllu húsinu í partý í eldhúsinu. Ótrúlegt hvað það komast margir í eitt eldhús og ótrúlegur hávaðinn... úps... Ég held við höfum farið að sofa klukkan fimm. Og svo voru það bara ég, Saira og Kostas úr íbúðinni okkar sem mættu í partíið... og Sólrún, auðvitað, hún er nú níundi meðlimurinn að sjálfsögðu... Harold kíkti reyndar í smástund til að sýna lit en Kínverjarnir og Tælendingarnir vildu ekki sjá stuðið... hvurslags eiginlega!
Í dag er Bryndís frænka komin í bæinn með tvíburana og ég er að fara á Madame Tussaude's með þeim... JEI! Ég elska vaxmyndasöfn. Og svo kemur Steinunn líka í dag,
það er bara allt að gerast!
Bókaði flug á fimm krónur aftur til London í janúar... svona er maður nú snjall að ökónómísera.

Halló
Hæ
Í dag fór ég í tvoooo snilldar tíma og horfði á fullt af heimildarmyndum. Í gær horfði ég á stuttmyndir og myndbönd eftir Michel Fondry. Gaman, gaman.
Fór norðurvestur í miðbæ með Sólrúnu í dag. Við stefnum að því að læra á strætókerfið, en ekki bara rörið. Í bænum keypti ég reglustiku, hræódýr myndaalbúm og hugmyndabók fyrir skólann. Svo borðuðum við. Og horfðum á The Dancer Upstairs sem John Malcovich leikstýrði og aðalhlutverkið er leikið af Javier Bardem (sem ég ætla að giftast). (Eru þeir eitthvað orðnir margir sem ég ætla að giftast?)(Væri ekki betra ef það væri raunhæfur möguleiki á einhverjum þessara giftinga?)(Dóbb, svo er ég trúleysingi og trúi ekki á giftingar... bara svo þið vitið það)

Elska nýja símann minn, en ætla ekki að giftast honum. Giftist engu ólífrænu. Nýja númerið er 07899988609 og ég virkilega man það. Skrítið!
Er að hlusta á Joy Zipper. Mmmm...
Fæ fullt af heimsóknum á næstunni, Steinunn kemur á mánudaginn og svo veit maður aldrei hver annar gæti poppað upp, jei!

Síminn minn. Hann bara dó. Hann bara geispaði golunni. Hitti skapara sinn (einhvern vesalings þriðja heims starfsmaðunn, væntanlega), gaf upp öndina...
Það var batteríið. Batterí í gömlum síma eru nefnilega svolítið eins og hjörtu í gömlu fólki.
Svo ég verð eiginlega að binda mig til tólf mánaða hjá einhverju peningaplokkandi símafyrirtæki, annars fæ ég ekki ókeypis síma. Óréttlátt.

Annars er ég á trilljón núna (þess vegna blogga ég, auðvitað...) og þarf að taka 25 myndir fyrir prójektið mitt fyrir klukkan hálf fjögur í dag þegar ég þarf með filmuna í framköllun. Úff. Það er svolítið erfitt að taka 36 myndir, ég var að sniglast um Sainsburys að reyna að ná myndum af fólki að ná sér í frosinn, hefðbundinn breskan kvöldmat. En ég var svo snemma á ferli að það var eiginlega bara starfsfólk á ferli. Svo fékk ég Taílending til að leika hefðbundinn breta... London er náttúrulega svo afskaplega múltíkúltúrell.

Annars ætla ég, Kostas, Saira og Sólrún að fara í badminton á næstunni... það er allaveganna ekki sama pressa og á Íslandi. (Ég fór náttúrulega ung í badminton, eins og öll mín föðurætt, og hélt að ég hefði þetta nú bara í genunum... allir Nielsenar góðir í badminton. En nei, nei, svo ég vitni í Brakúla: Á endanum kom ættarsköhömmiin.)
En, nú held ég þetta verði í lagi. Og þó, Sólrún er nú soldill íþróttamaður svona. Og Saira er svona líkamsræktartýpa líka, held ég... dudduruuu... treysti bara á að Kostas verði sér til skammar. Eða, meira til skammar en ég.

Nú fer ég inn í skóla og tek myndir af fólki í RÖÐ að fá sér KAFFITERÍUMAT. (Treysti ekki kaffiteríum sem selja FISK) (Fiskur er ógeð, var ég búin að minnast á það?)(Og rækjur, eruð þið að grínast? Náétandi skordýr?? Halló, akkuru er ég eina manneskjan sem sér þetta??)

Ahh, nú er ég búin að klippa af mér klærnar. Mikill léttir. Með svona naglaklippum með Íslandi á, þökk sé henni Fríðu minni!

Þetta er hálf fáránlegt, en ég held það séu fleiri Íslendingar hér en Bretar. Við Sólrún fórum í bíó áðan og þar sem við vorum hálf villtar, ákváðum við að spyrja tvær stelpur sem voru að koma í áttina til okkar hvar bíóið væri staðsett. Þá segir önnur stelpan, já, og ég tala líka íslensku! Og þá fattaði ég að ég þekkti hana meira að segja, var með henni í sálfræðinni. Ja hérna hér. Svo höfum við tvisvar rekist á íslenskan strák út á vídjóleigu, nokkrum sinnum á íslenska stelpu sem er með okkur í skólanum OG þegar við vorum í tjúbinu einn daginn, á háannatíma í miðborginni hoppar inn stelpa í nýþrönga vagninn sem okkur hafði tekist að troða okkur inn í, horfir á okkur og heilsar. Við þekktum hana nefnilega báðar. Jájá. Svona er nú íslendingaheimurinn lítill, haaaa.

Fór annars á Life and Death of Peter Sellers áðan. Mikið var hún góð. Jafnvel þó að Stanley Tucci hafi verið í henni (reyndar var þetta í fyrsta skiptið sem ég hef séð hann leika annað hlutverk, hann leikur nefnilega eiginlega alltaf sama karakterinn. Nema þarna, þarna lék hann nafna sinn Kubric. Ja hérna hér.). Geoffrey Rush leikur Peter Sellers og sýnir þvílíka snilldartakta. Myndin var mjög skemmtileg og vel gerð og mikið hefur hann Sellers karlinn verið fáránlega mikið fífl! Ég verð eiginlega að fara að horfa á nokkrar klassískar Peter Sellers myndir. Ég nefnilega hef alltaf forðast þær. Af mjög ákveðinni ástæðu.
Ég hef verið í massífri fýlu út í hann í mörg, mörg ár. Það var nefnilega einu sinni verið að sýna Bleika pardusinn á Rúv, í þá daga þegar það var ekki sjónvarp á fimmtudögum og í júlí. Ég var sumsé mjög lítil. Og pabbi var búinn að segja mér að það væri verið að sýna Bleika pardusinn um kvöldið og öll familían hlakkaði mikið til að setjast nú niður á laugardagskvöldi og horfa á Bleika pardusinn. Jei, hugsa ég. Teiknimynd! Og, viti menn... stafirnir koma og fram sprettur þessi skemmtilegi, bleiki pardus! Jei! Vei, gaman!

En

svo...

hefst myndin og það eru bara einhverjir leiðinlegir karlar og alltof flókið plott og hundleiðinlegt.

Síðan þá hef ég forðast Bleika pardusinn og Peter Sellers.

Úti heyrast svaka læti, eins og alltaf. Þetta er eins og að búa við Hlemm ef Hlemmur væri í Harlem, slæma partinum en ekki þar sem Clinton er með skrifstofur.

Ég er líka búin að komast að því af hverju það er stundum undarlega sæt vanillulykt í herberginu mínu... félagi minn grikkinn í næsta herbergi brennir ilmolíu stundunum saman og ég held að loftræstikerfin séu eitthvað samtengd.

Hmmm... hvað fleira áhugavert? Ekki mikið, ekki mikið...

Í gær var fyrsta kvöldið okkar Sóló í sundur, mjög trámatískt. Hún fór að hitta frændfólk sitt og ég nennti ekki með... endaði með að spila rommí allt kvöldið með Harold, Kostas og Saira... nema hvað að það var eitthvað svona kólombískt rommí sem Harold kenndi okkur. Hann bað mig í dag um að fá hjá mér naglalakkseyði til að taka af sér naglalakkið... ??? Vil ekki vita.

Í gær fór ég í fullt af tímum, anthropology and representation in contemporary media og svo fór ég í ethnographic film & cinema studies... alveg búin eftir daginn tölti ég inn á bókasafnið, beint á dvd/vhs deildina og fékk tvær dvd myndir lánaðar, Spirited Away og Blind Chance, sem Krzysztof Kieslowski gerði árið 1981. Svo elduðum við Sólrún fínasta mat og ég hellti úr skálum visku minnar yfir fjölþjóðlegum áhorfendum um að ég saknaði nú kalda stríðsins og stuðsins þar. Hefði kannski átt að sleppa því. Hey, það virkaði fyndið at the time en núna er ég local fíflið á svæðinu. Er svosem ágætlega vön því.

Spirited Away er algjör snilld sem allir hefðu gott af að sjá, og svo er líka rosalega fyndið að horfa á japönsku myndina um gerð hennar... hahaha... japanskt skemmtiefni er svo klikkað. "Miyazaki talar við samstarfsfélaga sinn eins og jafningja" er klassísk setning þaðan...
Á Kieslowski til góða í kvöld, kjams kjams. Ekkert eins og pólsk mynd frá tímum kalda stríðsins til að peppa upp laugardagskvöld!.
Í kvöld er annars margt að gerast, mér er meira að segja boðið í partí! Haaa! Það er nú soldið skrítið (fólk býður mér ekkert svo oft í partý, held ég lykti), Sólrún er að fara að hitta frændfólk sitt í kvöld og ég gæti susum farið með og svo held ég að Arnar sé líka á leið aftur í bæinn að hitta vinkonur sínar,
en
ég
er
letipúki og vil bara bora mig niður í rúm með dvd...
Þrái nördaskap aldarinnar. (Smá magakrampar og svoleiðis... klassi.) Vildi að ég hefði alla sjöttu seríuna af Buffy til að horfa á. Sjötta serían er eiginlega uppáhalds serían mín.

Svo fórum við Sólrún í markaðinn hérna, sem heitir Debtford markaðurinn. Það var eiginlega pínu sjokk að fara þangað, það er svo fátækt fólk í hverfinu. Portobello Road markaðurinn er allt öðruvísi að því leitinu til, þar fer fólk með alls kyns fjárráð að kaupa alls kyns forvitnilega hluti, dýra og ódýra. En hinn markaðurinn var eiginlega svona: ég fer á þennan markað því það er eini staðurinn sem ég get keypt föt á börnin mín.
Hverfið mitt er undir svona átaki á vegum ríkisins, þar sem veitt er fé til 14 verst settu hverfanna í Bretlandi... það er sumsé eitt af þeim. Svo valsa hér um artífartí stúdentar með ipodana sína mitt á milli.

Annars er ég farin að fíla ágætlega bekkinn minn. Við erum bara átján og eru margir nokkuð skemmtilegir krakkar þarna... sérstaklega norska, finnska og gríska stelpan og svo gríski samleigjandinn minn náttúrulega líka, hann er skemmtilegur. Það eru 18 krakkar í hópnum og bara 2 strákar. Skrítið, ha? Í hinum MA áföngunum í mannfræði er fullt af strákum.

Æi, nú fer ég að læra. Blogga bara svona mikið þegar ég á að vera að gera eitthvað annað. Les Death of Ethnographic film núna...
ciao