Halló. Netið mitt er búið að vera í algjöru hakki. Pantaði breiðbandið um daginn og, jújú, virgin.net var nú ekkert lengi að aktívera það... verst að þeir hafa ekki ennþá sent mér módemið!! Urrg... Það ku þó vera á leiðinni. Nú er ég í ritgerðarsmíðum (hrollur) og þarf að gera summary og gagnrýni á grein eina... í 1000 orðum. Bara summary-ið er 350 orð hjá mér (200 orðum minna en hjá Kostasi, nanananabúbú) og þá á ég eftir að skrifa gagnrýnina... sem ég gæti skrifað í 5000 orðum. Erfitt að skrifa stutt! Klára þetta (vonandi) í kvöld... á að skila á föstudaginn... :-(

Núna er London Film Festival búið að vera í gangi og hef ég farið á tvær myndir (báðar danskar, haha) með Önnu, hinni hálfþýsku og hálfsænsku bekkjarsystur minni. Fyrri myndin var Brödre eftir Susanne Bier og var hún alveg ofsalega góð, alveg hreint afskaplega, og ekki spillti fyrir að eftir myndina sátu þær Susanne og samstarfskona hennar pródúserinn fyrir svörum. Og í gær fór ég svo með Önnu og Jack (aka Jessica) að sjá Lad de sma börn... leikstýrða af Papriku Steen (leikkonunni góðkunnu)... held hún hafi verið sýnd á Íslandi um daginn. Mikið er ég hrifin af dönskum myndum, það er kannski Nielsen blóðið, haaa... haha...

Helgin leið svo bara í rólegheitum (ég og Sólrún að liggja yfir dvd... ) og svo elduðu Saira og Masuma pakistanskan mat oní okkur Sólrúnu... voða næs. Og í gær eldaði Saira svo ofan í alla barasta aftur! Jamm. En á fimmtudaginn ætlum við Sólrún að elda. Þetta verður svona skiptiprógram sko...

Á morgun fer ég til Brighton að hitta Arnar og Fríðu! Ég hlakka afskaplega til, ætla að fá lánaða vídjókameru og taka með... það er nú aldeilis kominn tími á að maður bregði sér aðeins út úr borginni að hitta góða vini og Brighton ku að auki vera afar fögur.

Létum loksins vera af því að kaupa sjónvarp í eldhúsið! Jei!! Með vídjói! Jei! Það hafa náttúrulega allir dvd spilara í tölvunum sínum sko, og bókasafnið á alveg þúsundir á þúsundir ofan af vídjóspólum... Og núna get ég horft á fréttir, fréttir!! Ég, Saira og Sólrún töltum útí Currys og bogruðum með kassann heim... karlmennin hérna í íbúðinni eru eiginlega engin karlmenni. Ekki einn bauðst til að aðstoða... Og ég sem hélt að erlendir karlmenn væru svoddan sjentílmenni... greinilega ekki... ekki það að við höfum ekki valdið þessu, enda kvenskörungar miklir...