Me, me, me.

APATHY ON THE RISE, NO ONE CARES

Myndin mín
Nafn:
Staðsetning: Reykjavik, Iceland

mánudagur, október 18, 2004

Djöfull. Ég ætla að hætta að tala. Ég er búin að komast að því að fólk gerir engan greinarmun á kaldhæðni og bláköldum raunveruleika þegar ég á í hlut. Gerði samnema minn alveg fjúríús áðan þegar ég lýsti myndinni The Nuer sem þreytandi, sökum alls baulsins. Ég væri ekki að meta listrænt gildi blablalbaaaa. Aaaarrrg! Ég VEIT! Ég meina ekkert allt sem ég segi, ef ég meinti allt sem ég segði væri ég bara stórkostlega undarleg manneskja. Enn undarlegri manneskja. Veidiggi. Urrrg. Og það var slatta mikið af bauli í myndinni, hún var um ættbálk sem átti kýr. Fullt af þeim.
Svo horfði ég á smá Rouch og núna er ég að lesa... lesa og ekki lesa... geisp... er eiginlega meira að blogga núna, sillí ká er ég, haaaa? Og hlusta á Pavement og Billy Idol og Norah Jones og Joy Zipper.

Ef þú værir hestur, hvernig hestur værirðu? Ég væri örugglega svona loðinn dráttarklár, þessir með loðnu risuvöxnu fæturnar... haha!
Eeeen, ef þú værir fugl? Ég vildi halda að ég væri hrafn... en ef við eigum að vera fullkomlega hreinskilin hérna er ég nú ekkert klárasti fuglinn í Birds og svo gæti þetta alætudæmi farið soldið illa með mig... glysgirnin ætti þó vel við.

0 Ummæli:

Skrifa ummæli

<< Heim