Ah, what's in a blog? A blog by any other name would smell as sweet... Skrifaði Bhaveshree minni í Gullsmiðaskólanum til að athuga hvort TOEFL-slugsar mættu komast inn í skólann, þ.e.a.s. fengju að byrja þótt stæði á TOEFL úrslitum í 2-3 vikur... bíð eftir svari. Dudduru.

Er annars enn að velta því fyrir mér hvernig hægt sé að elska sjálfan sig.

Ef við tökum Freudískar skilgreiningar um id, egó og súperegó (frumhvatirnar eru idið, egóið er meðvituð við og súperegó er röddin sem segir þér hvað sé rétt og rangt)(þó ég vilji fremur líta á súperegó sem sambland af samfélagslegum reglum og hvernig egóið skilgreinir slíkar reglur) sem dæmi.

Ef við elskum einhvern hlýtur það að koma frá id-inu, ekki satt? Grunn og frumstæða sjálfinu. Annað væri ansi yfirborðseg ástleitni.
En til að elska sjálf okkur þyrftum við að horfa inn á idið frá egóinu, en ekki öfugt. Við þekkjum okkur nefnilega aðeins frá egóinu. Það er að segja, ef við lítum í eigin barm horfum við inn frá egóinu á id-ið. Idið er grunnurinn og grunnurinn hefur ekki meðvitundina til að líta í eigin barm.

Skilljú? Þar af leiðandi gætum við ekki elskað sjálf okkur, því það kæmi ekki frá réttum stað, en aðeins vonast eftir því að þekkja sjálf okkur og reynt svo að meta það útfrá súperegóinu hvort að grunnhugmyndin ég samræmimst lögum samfélagsins. Þekking, ekki ást. Því hlýtur sú samfélagslega krafa um að elska sjálfan sig að byggjast á algjöru rugli. En ef við erum grunnhyggin og skilgreinum ást samkvæmt því yfirborðslega, og elskum sjálf okkur þýðir það því að
a) Við erum alveg eins og allir aðrir (jibbí, hver vill það?)
b) Við þekkjum ekki okkur sjálf (ignorance is bliss, whatnot?)

Eða hvað? Any takers? Annars er ég sko enginn Frojdisti. Ullabarasta. Hef bara ekkert við heilann að gera.

Nú er úti sól. Sól og sumar. Og flugur.
Bless.