Ojbarasta rugl helgi maður. Ég var bara lasin og ullabjakk. Föstudagskvöldið fór ég ekki einu sinni út. Horfði bara á Ædol hjá Ester m. Helgunni. Vaknaði með hausverk og læti... eeeeen svona uppúr þrjú þá var ég farin að hressast og ákvað að það væri kannski ekkert vitlaust að kíkja á svona sameiginlegt ungpólitíkusa djamm um kvöldið.

Þambaði í mig nokkra bjóra, hélt niður eftir og var sagt að ég ætti að mæta upp á svið og kynna og gefa einhver verðlaun til UVG. Byrja náttúrúlega á að skamma UVG-ara fyrir að opna pakkann á sviðinu, haldandi að þeir væru í Frjálslyndum. Mjög gáfuð (hafði sko verið að smsa og slökkva á símanum og eitthvað þegar þeir voru að kynna sitt sko)... bjargaði þó málum snögglega með því að biðja um óskalag úr sal. Óskalagið kom frá UVG og var að sjálfsögðu Ísland úr Nató og söng ég það háum rómi í míkrófóninn ásamt UVGpiltunun tveimur sem voru þarna á sviðinu. Og nú get ég ekki látið sjá mig í Keflavík. Keflvíkingarnar í UJ voru EKKI sáttir... oh, well... á ég að neita að syngja Jesús er besti vinur barnanna vegna þess að ég er trúlaus? (ÓK, syng það reyndar ekkert mjög oft).

Jæja, ég reyndi allaveganna að halda smá stuði (og um tíma fékk ég allan salinn til að klappa upp pakkann...) Svo kom Ásthildur og kíkti á og svo komu Doja og Gunni og svo fóru allir niður á Ölstuen og þá var ég bara búin að ganga fram af veiklulegum, litlum líkama mínum (haha) og þurfti bara heim, þótt klukkan væri bara rétt að verða tvö. Vaknaði svo bara með hita og í kulda/hitaköstum. Ögh.
Sumsé, djamm og veikindi... ekki gott.

Nú er systir mín orðin leiserfullkomin um augun og ekki lengur með mínus hundrað (eða átta eða níu eða hvað það nú var) og þarf ekki lengur að nota gleraugu lengur. Buhu. Ég er abbó. Þvílíkur lúxus. Og núna segir hún afsgablega oft: Hvað er að ykkur, sjáiði ekki neitt? Hva, eruði blind?? Nú er ég blinda systirin. Hnugg, hnugg.
Í þarnæstu viku kemur páskafrí og síðan bara útlönd. Mikið líst mér vel á það. Jahá.