Me, me, me.

APATHY ON THE RISE, NO ONE CARES

Myndin mín
Nafn:
Staðsetning: Reykjavik, Iceland

mánudagur, mars 22, 2004

Damien Rice. Húa. Mikið afsgablega er hann migil snild. Guð minn almáttugur. Mig langar bara að stinga honum í vasann. Bestu tónleikar sem ég hef farið á.

Þetta var skrítið kvöld, ég arkaði bara ein af stað með miðann minn í hendinni niður á NASA, hitti þar Lóu og Ásu í röðinni og síðar komu Arnar og Fríða líka. Fór svo af NASA með Arnari, Fríðu og Ellu Möggu og fórum við fjögur bara að tjútta á Kaffibarnum. (Um leið og tónleikunum lauk fylltist staðurinn af mjög svo undarlegu fólki, held það sé allt uppvakningar sem dóu í ljósabekkjum)
Laugardagskvöldið plottuðum við Ella Magga heimsyfirráð jafnréttisstefnu og fórum svo á Sirkús og Kaffibarinn með Helgu... ekki entist ég þó lengi á djamminu í það sinnið, eða bara til fjögur eða fimm. Lúseraskapur erðetta.

Á sunnudaginn var barasta dinner með Ransý og múttu á Rossopomodoro í boði múttu og síðan haldið á Lúnu með Íslenska dansflokknum. Það var rosa flott stykki. Skil ekki hvernig er hægt að vera svona liðamótalaus, þó. Hmmm. Ætti kannski að reyna að teygja mig eitthvað við tækifæri... ég er eins og Árni úr járni. Og segi dojojojojong. Hey, getiði hvað! Ég er búin að skila inn skattayfirlitinu... jahá. Á réttum tíma og allt. Og nú er ég að fara að vinna aftur. Og svo að skrifa grein f. Sálu, sem ég hafði steingleymt. Gúlp.

Akkuru fæ ég ekkert svar frá skólanum úti? Hata þeir mig? Finnst þeim ég ljót? Var sjálfshólið einum of? Hmmm...

Sólrún, hvernig gekk í símaviðtalinu??? Tell me babe, er komin með svonna líka sneðugt kommentakerfi...

0 Ummæli:

Skrifa ummæli

<< Heim