Æi, þið vitið að ég elsk'ykkur.

Nú er ég nokkuð þreytt og búin eftir helgina, landsþing og svona... Sem gekk nú vonum framar...
Verð að ganga frá fundargerðinni og svoleiðis. Ósanngjarnt að láta mig vera þingritara. Svona slappa eins og maður (id est: ég) er venjulega eftir þing. Geisp. Brynja náði samt að draga okkur Hilmar í sund um morguninn svo við vorum hressari en sumir... samt ekkert mikið sko. Enduðum á Snúllabar að syngja þarna um kvöldið. Enginn Hitakútur samt. Á fundinn mættu meðal annars Jón Baldvin og Bryndís Schram (af hverju eru börnin þeirra Baldvinsbörn en ekki Jónsbörn? Funky shit.) Og Margrét Frímanns, hress að vanda, ekkert að skafa ofan af hlutunum, hehe.

Svo fórum við í bæinn og ég fór á tónleikana með Sólrúnu og svo í UJ partý, það var bara fínt sko, sko.
Ætla að gera heiðarlega tilraun til að skafa skítinn af herberginu mínu. Úff. Nokkurra daga verk.

Hey, annars er ég komin með herbergi í Goldsmiths í Chesterman House, sama húsi og Sólrún! Veeeei, gammaaan! (þetta segir Erna litla frænka alltaf: Vei, gammaaaan! Með áherzlu á m-in í gaman...)

Tala ég skrítið? Eða skrifa ég skrítið? Af hverju er alltaf verið að segja við mig að ég tali eins og bloggið mitt. Er bloggið skrítið eða málfar mitt? Eða hvort tveggja? Og er ekki tilgangurinn með bloggi að hljóma eins og maður sjálfur (arrrg, hljóma ég svona)? Hey, spáiði ef ég myndi í alvöru tala eins og bloggið, þá myndi ég eflaust hljóma eins og Stephen Hawking á spítti, haaaa? Og kannski pínulítið minna gáfuð, öh...