Major impraktíkalítet maður. Úff. Goldsmiths vilja staðfestingargjald sem gerir mig gjaldþrota. Gúlp. Æ, redd'essu, mar.

Hey, svo bæ ðö vei þoli ég ekki fólk sem tuðar yfir því að ég tuði. Ef fólk hefur ekki fokkin húmor fyrir fokkin tuðinu í mér þá getur það tuðað í einhverjum öðrum um það. Sér í lagi ef viðkomandi er major tuðari sjálfur. Og hnuss. (Farir mínar augljóslega ekki sléttar... hehe)

En jæja, ég komst inn og sökum undarlegrar póstþjónustu (tók sumsé bréfið frá Goldsmiths um tvær vikur að ná til mín) hef ég bara viku til að redda öllu pronto. Eða sumsé redda peningunum prontó. En þá vill nú svo hentuglega til að það er akkúrat útborgun á morgun... jea! Peningar! Vúú! Úff. Er soldið stressuð um að ég klúðri öllu og komist þar af leiðandi ekki inn í draumanámið. Gúlp. Neineinei. Þetta reddast. Ekki satt? Ha, hmmm... þarf svo að taka TOEFL prófið eftir allt saman... hmmm... fannst þeim ritgerðin mín eitthvað stirðbusaleg? EÐA kannski var hún bara OF GÓÐ til að vera SÖNN. Svona eins og ég. Haha, nú lengist á mér nefið! Nei, í alvöru, það er að lengjast. Ég virðist allaveganna vera að fá nokkuð stóra bólu á nefbroddinn sem ætti að lengja nefið um góðan sentímeter.

Er Guð að segja mér eitthvað? Er ég ekki nógu trúrækin? Fer ég ekki nógu oft í kirkju, bið ég ekki bænirnar mínar, held ég ekki hvíldardaginn heilagan (to be honest þá er ég nú nokkuð góð í að hvíla mig á sunnudögum...).

En, haha! Gabbaði ykkur! Ég er trúleysingi! Svona eins og vitleysingi, bara betra!