Hvað er með alla aumingjakallana á Skjá einum og af hverju fá þeir sína eigin sjónvarpsþætti? Hversu áhugavert getur verið að horfa á karl sem er
a) verulega óaðlaðandi
b) algjör hálfviti
c) andstyggilegur við fjölskylduna sína því hann er svo mikill "karlmaður"... úpsí!

Ég meina, King of Queens... feitur UPS gaur með mestu gellu evvör? Ekki líklegt. Ladies man? Come on! Raymond? Hver myndi meika þetta væl? Grounded for Life? Jök. Og Belushi gaurinn?
Í grunninn eru þetta lúseragaurar sem koma fáránlega fram en þeir eiga samt allir súpermódel eiginkonur sem eru ótrúlega fullkomnar (og þurfa liggur við að mata þá).

Ég vil sjá sjónvarpsþátt þar sem ég, verandi frjálslega vaxinn (let's just face it) leiðbeinandi á leikskóla, er gift viðskiptajöfri slash súpermódeli og á þrjú yndisleg, en ólík!, börn sem hann sér alveg um. Svo ganga þættirnir út á það að ég klúðra öllu (let's face it, not a stretch here), gleymi afmælum og að sækja börnin í tónlistarskólann og ligg helst fyrir framan sjónvarpið, prumpandi og ropandi, drekkandi bjór (also no stretch) á meðan eiginmaðurinn eldar matinn og ég ráðlegg elsta syninum að negla bara píuna. En fullkomni maðurinn og börnin elska mig samt mest því ég er. Eitthvað. Veidiggi. Er ekki að fatta þetta alveg.

Fór út í gær. Eða svoleiðis, kíkti á Ellefuna en var ekkert lengi. Er það ekki "út" samt? Kíkti svo til Ransý og Ernu og svo kom Sólrún í heimsókn. Ætlum þokkalega að flytja saman til London í haust. Jea! Sækjum báðar um í Goldsmiths og allt.
(ég ætla ekki að segja: London, baby! Því það er verulega leim lína. Svo eru Friends þokkalega ofmetnir þættir)
(en mig langar samt alltaf að segja það)
(það er að skreppa út.... aaaaaaaa)