Obbobbobb. Ég setti bremsu á umsóknina mína svo ég gæti skrifað annað bréf! Bréfið mitt var alltof almennt eðlis og tengist ekkert beint náminu... og þar sem aðeins 16 komast að á hverju ári verður það sko að vera svagalega gott. Gúlp.
En fyrst er best að blogga.

Eftir að ég horfði aftur á Bridgeti Djónes, komst ég að því að ég er eins og hún nema hvað að hún er í frábæru starfi, býr í eigin íbúð, er grennri og laðar að sér karlmenn.
Hvað í fjandanum er hún að væla yfir? Jæja. Svona er lífið.

Ég hata Boston Public. Boston Public sökkar og ég skil ekkert í honum Jess mínum að birtast í slíkum sora. En, hvað á hann annars að gera, búin að glopra Rory úr höndum sér. Harumph.

Á ég að segja ykkur leyndó (hahaha)... ég elska bresku þættina á BBC sem snúast um að breyta ljótum breskum húsum í pseudo-töff cheep-ass bleikt undur í staðinn, t.a.m. Big, Strong Boys og Changing Rooms. Þetta er hreinasta snilld. Ég og MDF erum læk ðiss núna (alltaf að vera með grímuna þegar þú sagar!), og fjandakornið ef ég treysti mér ekki í að flísaleggja allan fjandann núna. Ég er miklu betri manneskja eftir að ég uppgötvaði þessa snilld.

Er búin með allan peninginn minn núna og á ekki einu sinni pening fyrir dömubindum. Hvað þá bjór. Hrumph. En kaaaannski, kaaaannski fær ákveðin síamssystir mín útborgað fyrir helgi og þá ætlum við að tralla soldið. Trallarallarallaljúfa.

Er annars að vinna um helgina. Búhú. Hú. Ætli það stöðvi mig í tjúttinu?

To be continued...