Er lífið ekki bara komið í hring? Held það bara. Sem er ágætt. Kominn tími fyrir næsta hring. Fór út með Steinunni á föstudaginn og það var svona þvílíkt rokna stuð. (Með minimal ógvuðsagðiégþettaviðþennan-komplexum) Eftir lokun á Sirkús fóru allir í allsherjar snjókast. Það var mjög gaman. Og ég er að dreeeepast úr harðsperrum. (Er samt fullviss um að ég sé í súperformi. Þetta eru kannski bara andlegar harðsperrur). Þá komst ég að því að allir þekkja alla á Ísalandi. Hey, svo var þarna snjóstormur. Ég elska snjóstorma. Þeir eru svo bestir.

Fór líka út í gær og við Helgan ákváðum að finna okkur Nýja Karlmenn en að hin hefði vetó á gaurinn og þá þyrfti hin að hlýða. Skill jú? Nei, örugglega ekki. Þetta var heldur ekki neitt rosalega að gera sig. Það birtust engir djúsí Nýir Karlmenn. Allt sama liðið mar. Og svo var Kyssa-Völlu leikurinn eiginlega miklu skemmtilegri. Það var góður leikur. Hitti Arnar, Fríðu og Kiddý og þau öllsömul og svo hitti ég líka Örnu litlu frænku mína sem er sætust í heimi. Og fullt af fólki þar að auki. Jea.

Meeeen, var að keyra áðan og datt svo margt sniðugt í hug til að blogga. En gullfiskurinn kicks in... Það er í raun ótrúlegt að ég fúnkeri sem manneskja. Farið nú að skrifa í gestabókina, mér þykir svo vænt um hana.