Úff. Að fjárfesta í vídeótæki var slæm hugmynd. Slæm, slæm. Þetta er pínulítið eins og fíkn. Það er svo auðveld lausn að hlaupa út á vídeóleigu þegar manni leiðist... eða bara alltaf... hehe... En það glittir þó ávallt í líf af og til... eða þannig.

Í gær tilkynnti Ingibjörg Sólrún að hún myndi taka fimmta sæti á lista Samfylkingarinnar í Reykjavík í norðri! Þetta eru sönn gleðitíðindi og falleg jólagjöf til okkar Samfylkingarsinna. :D

Hmmm... já, svo er ég líklegast að fara á Coldplay tónleikana í kvöld... Gunna bauð mér með sér og Maríu systir hennar Ingu. Inga Lilý vann sumsé miða en er að fara í próf á morgun. :D Ég er að spá í að taka með mér klappstól samt, því mér leiðist mjög að þurfa að standa í þvögu. Í raun og veru er mér illa við mannfjölda. Kringlan er til dæmis mjööög pirrandi, sérstaklega um þennan árstíma. Herre Gud. Allt þetta fólk sem þarf að labba á ská fyrir framan mann... fjölskyldurnar sem þurfa að leiðast og blokkera hálfan gang með kerrum og innkaupakerrum og lítil börn sem þvælast fyrir manni... ögh. Ég verð sjaldan jafn frústreruð og þegar ég fer í Kringluna á annatíma. Jú, þetta er á svona svipuðu levelli og þegar ég er að dressa mig upp fyrir árshátíðir. Einhverra hluta vegna verð ég mjööög pirruð þá og þá reynir fólk líka stundum að TALA við mig. Af hverju þarf fólk að TALA við mann þegar maður er í vondu skapi... bara svona tjatta um daginn og veginn... Herre Gud. Og af hverju TALAR fólk á morgnanna??? Haaa ? AF HVERJU??? (Þá meina ég sérstaklega í hálftíma eftir að ég vakna.) Urrg. Ransý og Hlynur segja að ég sé eins og Runi (af morgunsafa frægð) en það getur ekki verið rétt því Runi gengur allaveganna ÚT. Hrumph. Ég er orðin pirruð á að tala um hlutina sem pirra mig. Hleyp aftur inn að vinna (flengja börnin svo þau fari ekki í jólaköttinn...)