Me, me, me.

APATHY ON THE RISE, NO ONE CARES

Myndin mín
Nafn:
Staðsetning: Reykjavik, Iceland

miðvikudagur, mars 09, 2005

Vírus, béskotans vírus. Og þessi leggst á netið mitt. Mér finnst það ekki fallegt. :( En ég hef eiginlega ekki tíma til að strauja tölvuna mína, fyrir utan að öll forrit og slíkt sem ég þyrfti að setja aftur upp eru heima.

En... hvað get ég spjallað um? Hmmm... ég hélt fyrirlestur í tíma og fór ekki að skjálfa, fílaði mig geðveikt sem kennara bara. Jæja börnin góð og svo framvegis. Og var ekki hökkuð í spað af skringlega kennaranum mínum. Hann er húðflúraður í bak og fyrir með stóran, framandi eyrnalokk í öðrum húðflúraðum eyrnasneplinum. Er að skrifa doktorsritgerðina sína um... taraaaa... húðflúr! Og svo er hann afar stór og mikill um sig og með snöggklippt svart hár með hvítum bletti og maður gæti verið svolítið mikið hræddur við hann ef maður mætti honum á dimmu kvöldi. En svo byrjar hann að tala og út kemur svona lítil, stressuð rödd og fyrstu tímana var hann aaafskaplega stressaður þegar hann kenndi okkur. Hann er sumsé vænsta grey. Þetta kennir manni sko að vera ekkert að dæma fólk eftir útlitinu, segiði svo ekki að ég læri ekki neitt í mannfræðinni. Haaa.

Heiða er á landinu og við Sólrún fórum út að borða með henni á mánudaginn. Við vorum einhvurjar fimm íslenskar stúlkur og svo vinur Heiðu frá Yale. Þau eru að fara, ásamt tveimur öðrum bekkjarfélögum, að keyra um Írland. Ég er svolítið afbrýðisöm. Við fórum á Brick Lane og borðuðum indverskt. Ég held það nú bara.
Og svo í gær fór ég aftur út að borða, og í þetta skiptið með Steinunni á Wagamama. Wagamama er svolítið mikið sniðugur staður. Svona undarlegt japanskt-asískteitthvaðannað-chilli fusion. Og núna ætla ég bara að borða kartöflur og drekka vatn þangað til ég fer til Hollands.
En þá ætlum við í
PÖNNUKÖKUBÁTINN.
Ég hlakka afskaplega mikið til. Borg sem státar af pönnukökubáti hlýtur að vera stórkostleg. Þetta er sumsé fley sem siglir um höfnina í Rotterdam, sem er sú stærsta í heimi, og er með pönnukökuhlaðborði! Hugsasér.
Svo kom hann Egill í gær... nú er ég þriðja hjólið og er allt í einu farin að sækjast eftir því að umgangast aðra vini mína. Haha! Næstum líka þessa sem ýtir. Og ýtir og ýtir og ýtir og ýtir.
Dreg Steinunni og Sairu og Kati eitthvað með á kvikmyndahátíðina sem er í gangi. Ekki hafa áhyggjur af mér. Ég á eftir að spjara mig. Ég dey ekkert, sko. Nei, í alvöru.

0 Ummæli:

Skrifa ummæli

<< Heim