Me, me, me.

APATHY ON THE RISE, NO ONE CARES

Myndin mín
Nafn:
Staðsetning: Reykjavik, Iceland

þriðjudagur, mars 15, 2005

Virusinn minn laeknadist ekki. Virusvornin hjalpar eilitid, svolitid eins og lyf vid kroniskum sjukdomi sem hefur sinar haedir og laegdir. En hann etur reglulega java-id mitt og laekkar i hljodinu og skellir inn hinu og thessu og jeg veit ekki hvad og hvad. Nu sje jeg ekki kommentin a blogginu minu og jeg kemst ekki a postinn. Nje heldur get jeg sjed islenskt sjonvarpsefni.
Svona er lifid. Straujun vid fyrsta taekifaeri, th.e. i mai.
Gaman um helgina, vinna i vikunni og svo koma Arnar og Frida naestu helgi og tha verdur aftur gaman. :-) Egill er farinn heim. Lenti i algjoru veseni a flugvellinum. Var ekki hleypt i vjelina af anal bjurokrotum thott hann hafi maett alveg nogu timanlega. Islensku bjurokratarnir voru tho mun betri og veittu honum mida a vaegu verdi degi sidar. En samt. Breskir bjurokratar voru thjalfadir hja kolska. Nei, verra, hja skrifstofustjora kolska.
EN JEG ER SAMT ALLTAF JAFN KAT, HAAAAAAA!!!! Ogedslega depressing bloggynja eitthvad.

0 Ummæli:

Skrifa ummæli

<< Heim