Jæja, nú er ég komin aftur! (eins og ég fari eitthvað) Valla sagði mér að síðan mín væri þreföld á breidd, en hún er það ekki hjá mér... hmmm... er alveg að fara að laga þetta allt saman...

Annars er ýmislegt búið að gerast, landsþingið gekk vel og líst mér bara ansi vel á nýkjörna framkvæmdarstjórn. Sérstaklega á ritarann. Djöfull er hún sæt. Og klár. Etc. Svo var vikan atburðarík, því miður ekki prenthæf, en atburðarík. Og svoo...

Svo var ég barin. Lúbarin. Og ég vildi að ég gæti sagt að ég hefði varið mig hetjulega og sýnt kellunni í heimana tvo en nei... haldiði að ég hafi barasta ekki vælt eins og barn. Eins og barn! Úff. Annars var þetta all svakalegt og mín á leiðinni á lögreglustöðina á morgun að leggja fram kæru. Málið er að ég fer með frænku minni og frænda á kaffihús á föstudagskvöldinu. Svo kemur eiginkona frændans og vill eitthvað ræða við hann. ÓK. Svo fer hún og sest út í horn. Svo er ég bara að tala við frændann þegar fröken Hnefi, sú hin sama og áður, kemur hlaupandi og byrjar að lemja hann í hausinn. Fast. Ég stend upp og segi hetjulega (þetta var áður en ég fór að væla, muniði) þú ræðst ekki á hann XXX! Þá ræðst hún á mig, grípur um fingur mér og snýr mig niður, kýlir mig í smettið og sleppir ekki puttanum, sem var við það að brotna, fyrr en ég bít í leðurjakkann hennar (ok, hún var í honum). Þá rífur hún í hárið á mér, þvingar mig niður og kýlir enn meira í andlitið á mér. Ég er eiginlega enn í sjokki. Róleg með ofbeldið, vinan. Það var eins og hún væri með hundaæði.
Svona fólk á náttúrulega að vera í alvarlegri meðferð. Við fórum svo upp á Slysó, frændi minn þurfti á læknisaðstoð að halda, þ.m.t. stífkrampasprautu, og ég lét taka áverkavottorð. Er að drepast í stokkbólgnum fingrinum, helaum á nefinu eftir kýlingar, marin á kinnbeini og illt í hársverði og eyra.

Ef ég vissi að svona köst væru einsdæmi hjá henni léti ég kannski vera að kæra, en ég veit vel að svo er ekki og sá sem verður oftast fyrir þessu vill ekki kæra. Ég ætla ekki að co-a með svona fólki og hananú.

Hverjum dettur annars í hug að bara ráðast á einhvern. Og lemja þá. Ég meina lemja eins og kýla og sparka og svo framvegis. Með virkilegum tilgangi að meiða. Mér datt ekki einu sinni í hug að lemja hana til baka, ég var bara gáttuð og vildi komast undan henni.

Jæja, annars er komin ný vika og gubbupestin ógurlega að mestu liðin hjá. Eins og allir góðir starfsmenn á leikskóla mæli ég tímann í helstu umgangspestum. En þessi var allskæð. Ég sjálf fékk hana upp og niður, hehe, og var óglatt fram eftir allir helgi, síðustu helgi en ekki þessari...

Tala ég bara um líkamlega áverka og sjúkleika á þessari síðu?

Jújú, svo fór ég í tvö afmæli á laugardeginum, snögglega til Kalla Th. með Nöfnu og svo til Völlu en komst því miður ekki til hennar Birnu. Og svo fór ég í sex ára ammli hjá Magnúsi Nóa og Hlöðveri Skúla... rosa fjör. Jamm... svo er ég að fara að hitta Lóu spóu á kaffihúsi núna á eftir.

Mun blogga meira, og þá minna um líkamsmeiðingar. Með kærri kveðju,
Lúbarða-Brynka