Jæja. Nú hefi ég endanlega losað mig undan reiðinni. Reiðin er ekki lengur vinur minn, enda kominn sunnudagur og ekki getur maður verið reiður þá. Eða svoleiðis. Svo á Helga líka afmæli í dag, til hamingju Helga.

Viljiði heyra megnið af týnda blogginu? Blogginu sem kom mér í vonda skapið (mér til tekna verður að reiknast að ég er ekki reið lengi í einu, mesta lagi tíu mínútur, eða sem svarar þeim tíma sem tekur að skrifa 6 blogg-færslur)? Bloggið það var nú fremur fyndið, þótt ég segi sjálf frá, og ég var í fyndnu skapi. En ekki núna, svo bloggið verður meira svona fræðandi en fyndið. C'est la vie, etc.

Sko, þetta hófst allt á því að foreldrar mínir yfirgáfu mig fyrir siglingu við Króatísku ströndina. Sem er gott og vel því það táknar að ég get þóst vera flutt að heiman og eigi heima í stóru húsi. En þá hvatti Sigga vinkona mín til að lesa ævisögu frænda míns, Alfreðs Flóka, þar sem við værum nú tiltölulega náskild og það sé í hæsta máta óeðlilegt að lesa ekki ævisögur eins síns frægasta ættmennis.

Nú, ég kem mér fyrir upp í rúmi og líst vel á lesturinn þar til ég kem að kaflanum "skyggnigáfa í föðurætt" þar sem eru m.a. lýsingar á því hvurnig öll Nielsen-fjölskyldan (sem ku víst vera all-skyggn) hafi birst Áslaugu frænku á ögurstund. :-I

Svo fóru allir allt í einu að tala um miðla og afturgengnis-sögur í kringum mig. Hlynsi fór að tala um að hafa alltaf verið var við einhverja návist í kjallaranum heima. :-I Og svoleiðis. Gúlp.

En svo fór að kvikna alltaf á útvarpinu á miðnætti. Á stöð með predikunum gegn áfengisdjöflinum. Hahaha. Jejeje, veit vel að drykkja hefur ávallt verið stunduð í minni familíu. (Þó ekki með neinum herfilegum afleiðingum, góðir drykkjumenn við Nielsenarnir) Geðveikt hipocritical draugar eitthvað. Afturgengnir aðilar, meina ég. En, ein í húsinu var þetta fremur spúkí.

Nú trúi ég ekki mikið á yfirskilvitleg málefni, eiginlega mjög lítið. Næstum ekki neitt... En það er samt ekki gaman að vera aleinn í risahúsi, ættaróðalinu þar sem flestir í familíunni hafa NB dáið (ókei, ekki flestir, en slatti)... uppfull af sögum um reimleika og útvarp sem kviknar á MIÐNÆTTI með predikunum... :-S

Annars er allt búið að vera í rólegheitunum hjá mér, gamla settið kom aftur á föstudeginum með Skittles handa mér og ilmvatn (nú hætti ég að lykta)... svo er ég búin að hósta mikið og sofa og er núna heima hjá Helgunni að tjilla... vorum að passa Róbert litla frænda okkar og horfðum á Girl Next Door(ég og Helga, ekki Róbert...), greyið Stacy mar. Hún og Julian voru svo sætt par. Hver segir að ástin blómstri ekki í klámmyndaheiminum?

Hvað annað nýtt? Masókíska hlið mín tók aftur völdin og ég bauð mig fram í soldið... kemur betur í ljós síðar. En trúið mér að það tengist ekkert áhorfi mínu á Girl Next Door, almennu vændi eða hörðum eiturlyfjum. Meira svona uppa-dæmi.

Ég er soddan uppi. Ég berst gegn því, hangi á artsí-fartsí stöðum og svoleiðis, en það er ekkert sem sigrar uppann. Uppinn endar alltaf á toppinum, enda er það uppa von og vísan. Þyrfti samt að fá mér uppalegra starf. Svo erfitt að útskýra leikskóla á Thorvaldsens og Astró. (Nei, æ, Astró hætti.... oooo...) OG ganga í Sjálfstæðisflokkinn. Ekki Framsókn, það er svona wannabe uppadæmi. Hard Core SUS bara og ekkert minna! Almúginn, hann má svelta!!! Múahahahaaaaa! Frelsi fyrir hina ríku!!! Múahahahaaaaa! Af hverju borða þau ekki bara kökur?? Múahahahaaaaaa!!!! (þyrfti samt að fá mér dragt og einhver föt úr Evu og svona) (og hætta að hjóla um allar trissur) (er trissur kannski skrifað tryssur?) (er trissur alvöru orð?)

Ætla að lesa og lúlla,

góða nótt,

Bryndís í ávallt góðu skapi